8 ประการที่เวลาไปยุโรปหรืออเมริกาแล้วคิดถึงเมืองไทย
เดี๋ยวนี้ผมไม่ค่อยเดินทางมากเท่าไหร่นักแล้วเพราะไม่ได้มีหน้าที่การงานที่ต้องไปไหนมาไหนเท่าไหร่ แต่เวลาไปยุโรปหรืออเมริกาทีไรก็จะมีอะไรให้เปรียบเทียบกับไทยเสมอ แน่นอนว่าคนรุ่นผมนั้น
แต่ก่อนการไปเที่ยวยุโรปหรืออเมริกาก็คือการไปดูบ้านเมืองที่เจริญกว่าไทยแล้วก็มักจะเปรียบเทียบและรำพึงว่าเมื่อไหร่บ้านเราจะมีอะไรแบบนั้นบ้าง แต่พอมายุคหลังๆ ความรู้สึกนั้นกลับมีน้อยลงมาก แถมมีความรู้สึกใหม่ว่าทำไมเรื่องโน้นหรือเรื่องนี้เมืองไทยดีกว่าเยอะ
แน่นอนว่ามีอีกหลายเรื่องที่เขาก็ดีก็เจริญกว่าเรา แต่แค่อยากจะมองในมุมเดียวคือที่เวลาไปเที่ยวหรือไปส่งลูกเรียนนั้น มีอะไรที่หงุดหงิดไม่ได้ดังใจและคิดถึงเมืองไทยเอามากๆบ้าง
1. เครือข่ายโทรศัพท์มือถือ แปลกมากว่า ในประเทศที่เป็นต้นตำรับเรื่องเทคโนโลยีมือถือทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นเมืองหลักในยุโรปหรืออเมริกา สัญญาณกลับไม่ค่อยดีเอามากๆ ทั้งเรื่องเครือข่ายที่แหว่งเป็นระยะและความเร็วที่เทียบกันไม่ติดกับเมืองไทยเลย โทร VDO Call นี่แทบจะไม่ค่อยรอด ไม่พูดถึงการซื้อซิมใหม่เพราะผมต้องพาลูกสาวไปเปิดเบอร์ ที่อเมริกาหรือออสเตรเลียต้องนัดหมายก่อน รอทีเป็นชั่วโมง เมืองไทยนี่มีซิมใหม่เบอร์ใหม่เร็วมากๆ เดินเข้า 711 2 นาทีก็เสร็จแล้ว
2. ระบบธนาคาร การเปิดบัญชีเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมากๆ ใช้เวลาทีครึ่งวัน ระบบการโอนเงินก็ไม่ง่ายนัก ไม่มีกดเงินไม่ใช้บัตร ระบบการจ่ายก็ไม่ได้สะดวกมาก ระบบ QR เรานี่พัฒนาไปไกลขนาดฝรั่งมายังทึ่ง บางเมืองในยุโรปยังเป็น cash อยู่ก็ไม่น้อย ผมเปิดบัญชีธนาคารไทยล่าสุดใช้เวลา 10 ถึง 15 นาทีเท่านั้นเอง ผมมีบัญชีที่สหรัฐ สองปีก่อนเพิ่งโอนเงิน real time จาก app ได้ ก่อนหน้านั้นต้องใช้เวลา ไม่ถึงในทันที ในขณะที่ไทยโอนกันทันทีได้นานแล้ว
3. อาหารการกิน เรื่องนี้น่าจะหนักสุดเวลาไปเมืองนอกสมัยนี้ เพราะเมืองไทยการแข่งขันเรื่องอาหารนี่ไประดับโอลิมปิคแล้ว ร้านดีๆ เชฟเก่งๆทั้งคนไทยและต่างประเทศแข่งกันดุเดือด ไม่รวมถึง street food 24 ชั่วโมง หลายปีที่ผ่านมา วงการอาหารไทยพัฒนาไปมาก อาหารญี่ปุ่นนี่ถ้าไม่นับญี่ปุ่น กินที่ไหนก็สู้เมืองไทยไม่ได้ ไม่พูดถึงอาหารชาติอื่นๆ พอไปเมืองนอกจะหาอะไรอร่อยกินก็ไม่ง่าย พาลคิดถึงเมืองไทยทุกที
4. Delivery service ผมไปขอนแก่นเมื่อเดือนที่แล้ว ภรรยาผมลืมเอาสายชาร์ตมาแล้วแบตจะหมด ตื่นมายังไม่หกโมงเช้า ยืมโรงแรมก็ไม่มี ผมกดซื้อจาก mini bigC ผ่านแกรบมาร์ทมาถึงภายใน 10 นาที ค่าส่งก็ถูกมาก หมึก printer ลูกสาวหมดตอนเที่ยงคืนก็กดสั่งจาก JIB online มาภายใน 1 ชั่วโมง ความสะดวกสบายแบบนี้หาที่ไหนไม่มีในโลกแล้วจริงๆ ไม่พูดถึงค่าบริการที่เจอตอนสั่งอาหารมาส่งที่อเมริกา ค่าบริการบวกทิปอย่างน้อย 20% มาถึงแพงกว่าอาหารอีก
5. ห้างสรรพสินค้า แต่ก่อนตอนไปเรียนหนังสือที่อเมริกา ห้างอเมริกานี่คือสิ่งมหัศจรรย์ของโลกในความใหญ่โต โอ่โถง อลังการ และมีร้านดีๆเต็มไปหมด แต่กลับไปช่วงหลังๆ เหมือนกับห้างเขาจะไม่ได้ขยายอะไรกว่าเดิม หน้าตายังเหมือนตอนผมเรียนหนังสืออยู่เลย food court ก็เล็กๆ มีร้านไม่กี่ร้าน เดินห้างไทยระดับพารากอน icon siam emquartier ไปชานเมืองหน่อยก็พวก central หรือแม้แต่โคราชบ้านผมมีสามห้างยักษ์ก็ครบเครื่อง เดินสบาย ราคาดี อาหารอร่อย โรงหนังก็ทันสมัยกว่ามาก
6. ระบบการรักษาพยาบาล ที่อเมริกาหรืออังกฤษป่วยทีนี่เรื่องใหญ่มาก ถ้าไม่หนักจริงๆเจอหมอยากมากๆ ลูกสาวผมปวดท้องรอไปเป็นวันๆจนจะหายปวดถึงได้เจอหมอ ไม่พูดถึงค่ารักษาพยาบาลที่แพงหูฉี่ ถ้าไม่มีประกันนี่แทบจะหมดตัวกันง่ายๆ เมืองไทยโรงพยาบาลรัฐถ้าฉุกเฉินก็เจอง่ายกว่ามากพร้อมสามสิบบาทรักษาทุกโรค โรงพยาบาลเอกชนนี่แทบจะอุ้มเข้าโรงพยาบาล ไม่พูดถึงถ้าต้องทำฟัน บินกลับไทยมาทำอาจจะคุ้มกว่า
7 ประสบการณ์การบริการ ก่อนลงเครื่องมาเจอแอร์การบินไทยก็รู้สึกได้แล้ว (ต่อให้เก้าอี้ไม่ค่อยดีก็เถอะ) ว่าจิตวิญญาณการให้บริการของคนไทยนี่คือจุดแข็ง คือ softpower ของไทยจริงๆ ระบบอาจจะมั่วบ้างอะไรบ้างแต่ความสุภาพ อ่อนโยน ความอยากบริการและการดูแลนั้นไม่มีใครเทียบ ไม่ว่าจะที่สนามบิน เชคอินโรงแรม ร้านอาหาร หรือพนักงานขาย เวลาอยู่เมืองนอกนี่ได้แต่ทำใจ เป็นเรื่องที่เหมือนมองไม่เห็นด้วยตาเปล่าแต่พอเข้าประเทศแล้วรู้สึกและสัมผัสได้ถึงความแตกต่างจริงๆ แต่อยู่ไปเรื่อยๆเราอาจจะไม่ได้รู้สึกเท่าไหร่เพราะมาตรฐานการบริการไทยสูงมาก ไปเมืองนอกถึงจะเข้าใจ
8 สายฉีดก้น เข้าห้องน้ำทีไรนี่รู้สึกคิดถึงทุกครั้ง ความสะอาดที่ได้จากสายฉีดก้นนั้น ถ้าไม่ได้ไปใช้ห้องน้ำที่เมืองนอกจะไม่รู้เลยว่ามีแล้วสะอาดและดีขนาดไหน
พวกของหายากที่แต่ก่อนต้องไปเมืองนอกถึงจะซื้อได้ เดี๋ยวนี้ shopee lazada ก็มีหมด การไปเมืองนอกช่วงหลังจึงเป็นเรื่องท่องเที่ยว หาประสบการณ์ สังเกตวัฒนธรรม คุยกับคนที่ไม่คุ้น และไปดูแลจัดการเรื่องเรียนให้ลูกเสียมากกว่า แน่นอนว่ามีเรื่องที่เมืองนอกเขาดีกว่าไทยอีกหลายอย่าง การไปเที่ยวก็ไม่ได้เหมือนไปอยู่จริงๆ สวัสดิการ ระดับมาตรฐานการครองชีพอะไรก็น่าจะดีกว่าไทย แต่ผมไม่ได้รู้อะไรพวกนั้นลึกซึ้งพอเพราะไม่เคยทำงานเมืองนอกเลย
บทความนี้อยากจะมองมุมเดียวจากความคิดถึง ถวิลหาเวลาไปเมืองนอกนานๆเท่านั้นเองครับ……
( ผมเติมข้อ 6 กับ 8 เพราะได้ความเห็นจากผู้อ่านหลังจากเขียนไปรอบแรก ขอบคุณมากๆที่แนะนำมา ทำให้นึกได้เลยครับ)
ขอบคุณ ข้อคิดดีๆ จาก
